[หลินเขียนใน facebook profile ของตัวเอง เมื่อวันที่ 7 พ.ค. คัดลอกมาไว้ใน blog เพื่อเก็บไว้อ่านภายหลังค่ะ]

ช่วงที่อยู่ในศูนย์วิปัสสนา ฟังคำสอนเกี่ยวกับ ธรรมอาสา ธรรมบริกร การรับใช้ธรรมะ การให้ธรรมทาน มีความคิดขึ้นมาว่าจะมีโอกาสไหมที่เราจะได้ทำขนมปังส่งให้ที่ศูนย์เพื่อให้ผู้ปฏิบัติ รวมถึงอาจารย์และทีมงาน ให้ได้ทานแบบเป็นเรื่องเป็นราว …

21 เม.ย. เช้าวันที่เดินทางออกจากศูนย์ โทรหาเพื่อนสนิท เพราะในระหว่างที่ปฏิบัติรอบนี้ คิดถึงเพื่อน 2 คนนี้บ่อยมาก (เป็นคู่สามีภรรยากัน) เพื่อนบอกพวกเค้าก็ส่งความคิดถึงมาหาพวกเรามากเหมือนกัน คุยซักพักก็เข้าเรื่อง

(ทุกวันนี้เพื่อนทั้งสอง มุ่งหน้าสู่เส้นทางธรรมเพื่อความหลุดพ้น และ ยังอุทิศเวลาส่วนใหญ่เพื่อรับใช้ธรรมะ ช่วยเหลือในการจัดการงานระบบต่าง ๆ ของศูนย์)

เพื่อนเล่าความคิดที่อยากมีขนมปังดี ๆ ให้ผู้ปฏิบัติที่ศูนย์ทาน เพราะศูนย์เปิดรับชาวต่างชาติมากขึ้น บางรอบต้องใช้ขนมปังจำนวนมาก และ ก็ได้คุยน้องคนนึงที่บ้านอยู่ใกล้ศูนย์ ซึ่งมีความพร้อมที่จะทำงานตรงนี้

เราและสามีเมื่อได้ฟังแล้ว ก็รับปากทันที

พอเริ่มรับงานโปรเจคนี้ ได้ทำความรู้จักกับน้องที่จะมาทำขนมปังให้ สอบถามประวัติกันนิดหน่อย น้องทำร้านกาแฟ ไม่เคยจับโดขนมปังมาก่อนเลย บ้านน้องมีบริเวณมากพอ ที่จะวางเตาอบ เครื่องนวด และ อุปกรณ์อื่น ๆ

เราให้น้องขึ้นมาสังเกตการณ์และทำความรู้จักกันในวันที่เราสอนคลาสปูพื้นฐาน (ศูนย์วิปัสสนาและบ้านน้อง อยู่ระหว่างทองผาภูมิและสังขละบุรี จ.กาญจนบุรี จากบ้านเราขับรถไปราว ๆ 5-6 ชั่วโมง)

จากนั้น เราก็หาข้อมูลและซื้ออุปกรณ์ในการทำครัวขนมปังทุกอย่าง ทุกอย่างจริง ๆ ตั้งแต่ของชิ้นใหญ่ที่สุดอย่างเตาอบ จนถึงเล็กที่สุดอย่างแปรงทาพิมพ์

มีเวลาว่างทดลองสูตรที่บ้านครั้งเดียว ภายใต้เงื่อนไข ว่าต้องเป็นมังสวิรัติ ห้ามใส่ไข่ เราจึงทำเป็นสูตรเจ และ healthy ไปเลย คือ ไม่ใส่ทั้งไข่ นม และ น้ำตาล ยังต้องคำนึงถึงวัตถุดิบที่หาซื้อได้ง่าย ผู้ปฏิบัติทานสะดวก อายุขนมปังเก็บได้นาน

ด้วยความร่วมมือจากทุกฝ่าย เพื่อนทั้งสอง น้องและพ่อแม่ของน้อง เพียง 2 อาทิตย์ถัดไป วันที่ 4 พ.ค. จึงมี ครัวขนมปังเล็ก ๆ เกิดขึ้น ณ.บ้านท่าดินแดง ต.ปรังเผล อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี

5 พ.ค. เรากับสามี เดินทางไปถึงบ่าย เริ่มสอนน้องเตรียมวัตถุดิบ

6 พ.ค. พวกเราอบขนมปังแซนวิชได้ 18 แถว
– 5 แถวของล๊อตแรกได้มอบให้กับอาจารย์ชาวพม่าที่กำลังเดินทางกลับพม่า เพื่อสอนคอร์ส 10 วัน
– 5 แถวของล๊อตสองส่งให้ศูนย์
– ที่เหลือ เราบอกน้องให้แจกจ่ายญาติและเพื่อนบ้าน

7 พ.ค. วันนี้ เราให้น้องทำงานเองเกือบทั้งหมด เพื่อดูจังหวะเวลางาน อบกัน 18 แถว ถือเป็นปริมาณที่คาดว่ามากที่สุด ที่น้องต้องทำเองคนเดียว ในคอร์สที่มีผู้ปฏิบัติจำนวนมาก โดยเฉพาะชาวต่างชาติที่ทานขนมปังเป็นหลัก

ช่วงที่กำลังตัดและแพคขนมปัง มีคนแถวนั้นแวะมาที่บ้าน ได้กลิ่นหอมจากเตาอบ จนเดินเข้ามาถาม พอได้ชิมจึงขอซื้อ น้องจึงได้ขายให้ลูกค้าปลีกคนแรก (รู้สึกปลื้มใจที่เห็นรอยยิ้มกว้างของน้องตอนขายให้ลูกค้า)

เราให้น้องเก็บขนมปังไว้เทสคุณภาพการเก็บแถวนึง อีก 10 กว่าแถวที่เหลือส่งไปที่ศูนย์ เพราะพรุ่งนี้ก็เริ่มเปิดคอร์ส

บ่ายวันนี้ เราและสามีเดินทางออกจากบ้านน้องด้วยความอิ่มใจ ยังมีเรื่องราวอีกหลายอย่างที่อยากจะเล่า แต่ตอนนี้ผ่านมาหลายย่อหน้า เริ่มยาวเกินไปแล้ว ไว้ว่าง ๆ ค่อยมาเล่าให้ฟังเพิ่มนะคะ

ปล. ตัดสินใจว่าไม่ tag เพื่อนทั้งสอง เพราะ เราคิดว่า เพื่อนไม่ต้องการอะไร นอกจากความสงบและการหลุดพ้น จึงไม่อยากรบกวนความเป็นส่วนตัว